BLOG / YAZILAR

Birçok veli ve öğretmen, öğrencinin çözüm hızını başarıyla eş tutar.
“Ne kadar hızlı çözüyorsa, o kadar zeki” düşüncesi yıllardır eğitim sistemimize yerleşmiş durumda.
Oysa bilim, bunun doğru olmadığını söylüyor.

Stanford Üniversitesi’nden Jo Boaler’ın araştırmaları, hız odaklı yaklaşımın çocuklarda kaygı, ezber ve yüzeysel öğrenmeyi artırdığını ortaya koyuyor.

Hızlı çözen öğrenciler çoğu zaman soruları mekanik olarak çözüyor; kavramsal bağları kurmadan ilerliyor.

Yavaş çözenler ise daha fazla düşünme, sorgulama ve bağlantı kurma fırsatı buluyor.

Beyin, yeni bir kavramı öğrenirken zamana ihtiyaç duyar. Özellikle matematik gibi soyut alanlarda, yeni bilgiyi anlamlandırmak için önce onu parçalara ayırır, sonra farklı bilgilerle ilişkilendirir.
Bu süreç hızla değil, sabırla işler.

Matematik olimpiyatçılarının bir soruya saatlerce, bazen günlerce çalışmaları tesadüf değil.
Derin öğrenme, hızla değil kalıcı zihinsel izler bırakmakla ilgilidir.

“Yavaş”ın Gücü

Yavaş çalışmak, sadece kavrayışı artırmakla kalmaz;

• Hata yapma ihtimalini azaltır,
• Farklı çözüm yolları bulmayı sağlar,
• Problemin ardındaki matematiksel yapıyı görmeyi kolaylaştırır.

Bu yüzden “yavaş” öğrenciler çoğu zaman daha yaratıcı ve analitik düşünen bireyler haline gelir.

Öğretmen ve Velilere Öneriler

• Süre baskısını kaldırın: Her soruya zaman sınırı koymak yerine derin düşünmeyi teşvik edin.
• Stratejiye odaklanın: “Sonucu kim daha hızlı buldu?” yerine, “Hangi yolu kullandın?” sorusunu sorun.
• Hız yarışlarını sınırlayın: Özellikle ilkokulda işlem hızını ölçen yarışmalar, kaygıyı artırır.
• Başarı tanımını değiştirin: “Doğru + Hızlı” yerine, “Doğru + Anlamlı”yı ödüllendirin.

Boaler’ın dediği gibi:
“Matematikte önemli olan hız değil, düşüncenin derinliğidir.”

Çocuğunuzun yavaş çalışması bir eksiklik değil; derin öğrenmenin işaretidir.